Er is weinig gepubliceerd over de geschiedenis van de schietsport in Nederland. Uit onderzoek blijkt dat omstreeks 1851 de schietsport ontstond nadat Koning Willem III op Het Loo in 1851 dertien scherpschutterijen ontving voor een wedstrijd, genaamd het “Koninklijk concours”. Met zijn belangstelling voor de schietsport heeft Koning Willem III de basis gelegd voor het verenigen van de Nederlandse scherpschutterijen in een overkoepelend orgaan, de Nederlandsche Scherpschutterij, dat op 13 mei 1858 opgericht werd (zie artikel bondstijdschrift “Schietsport”, uitgave juni 2000).

De “Vereeniging van Nederlandsche Scherpschutters” werd op 15 juni 1890 opgericht en kan als voorloper van de huidige KNSA beschouwd worden. Tot de doelstellingen van de vereniging behoorde “de beoefening van het juist schieten in Nederland aan te moedigen en tot ene volkszaak te maken, ter bevordering van ’s lands weerbaarheid”. Op verzoek van het toenmalige bestuur heeft Koning Willem III het Beschermheerschap van de schutterij toen op zich genomen.

In die tijd bestonden er drie landelijk opererende organisaties, vrijwel gelijkelijk qua doelstelling, namelijk:

• De Schietvereniging “De Vrijheid” (opgericht: 30-01-1952)
• De Nederlandse Luchtbuks Federatie (opgericht: 12-12-1959)
• De Vereeniging van Nederlandsche Scherpschutters (opgericht: 15-06-1890)

Na het overlijden van Koning Willem III in 1890, wordt Koningin Emma regentes en Beschermvrouwe van de Vereeniging van Nederlandsche Scherpschutters, en na de officiële inhuldiging van Hare Majesteit Koningin Wilhelmina in 1898, wordt begin 1899 het predicaat “Koninklijk” door Hare Majesteit Koningin Wilhelmina aan de Vereniging toegekend (bekendmaking in Algemene Vergadering van 28-05-1899) en vanaf dan wordt de naam “Koninklijke Vereeniging van Nederlandsche Scherpschutters”.

Op uitnodiging van het Nationaal Olympisch Comité (NOC) met een rijkssubsidie en een bedrag verkregen uit particuliere bronnen, nam de vereniging in 1908 met een Nederlands team van zes man en één reserve-schutter deel aan de Olympische Spelen in Engeland.

Een voorstel om de KVvNS voort te zetten in de Bond van Nederlandsche Schietverenigingen werd ingediend op de algemene ledenvergadering van 9 augustus 1909 maar, mede op aandrang van de landsoverheid, ingetrokken.

In de eerste jaren na de Eerste Wereldoorlog was er nog maar weinig leven in de schuttersbrouwerij en lag het “juist schieten” in Nederland nagenoeg stil. Erg langzaam kwam daar weer schot in en er ontstonden regionaal kleinere schietbonden en –bondjes.

1920 was ook het jaar van de Olympische Spelen in België op het onderdeel Groot Kaliber Geweer en Pistool. In dit jaar werden ook de activiteiten van het internationaal overkoepelend orgaan, de Union Internationale des Fédérations et Associations de Tir (de huidige ISSF), weer opgepakt en de KVvNS werd lid van deze bond. In 1924 werden de Olympische Spelen in Frankrijk gehouden en bij het geweerschieten werd Nederland 9e van de 14 deelnemende landen; bij het pistoolschieten 12e.

Met het overlijden van Koningin Regentes Emma verloor de KVvNS haar Beschermvrouwe en een paar maanden later overleed ook Prins Hendrik, die o.m. Beschermheer was van de koninklijke schuttersvereniging.

Toen op 28 augustus 1939 in Nederland de algemene mobilisatie werd afgekondigd moesten alle particulieren hun schietwapens inleveren en werden schietoefeningen voorlopig verboden. Tijdens de vijf oorlogsjaren waren er geen of nauwelijks activiteiten. De schietsport was door de bezetters verboden, vrijwel alle wapens waren in beslag genomen en de banen, verwoest of door gebrek aan onderhoud, onbruikbaar. Pas na de bevrijding kwam het sportschieten weer heel langzaam op gang.

De eerste algemene ledenvergadering van de KVvNS werd gehouden op 19 mei 1946 in Utrecht. Per brief van 20 mei 1946 ontving de KVvNS van het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen (waaronder ook sport ressorteerde) de bevestiging zich als “gezuiverd” te mogen beschouwen; een verklaring die na de oorlog nodig was om de activiteiten te mogen voortzetten. Er werden nieuwe Statuten opgesteld met als twee belangrijkste doelstellingen “het bevorderen van de beoefening van het schieten in Nederland in het belang van ’s lands weerbaarheid en de Nederlandse vlag hoog te houden door deel te nemen aan internationale wedstrijden”.

Met ingang van 1 januari 1960 werd de KVvNS geaccepteerd als lid van de Nederlandse Sport Federatie en voor het eerst na 1952 had Nederland in 1964 weer een deelnemer aan de Olympische Spelen.

De schietsport kende in 1966 een flinke opbloei en ook de KVvNS deelde in die hausse. Veel kleine verenigingen sloten zich aan en bevestigden het vooruitzicht dat de KVvNS meer een meer de algemene Nederlandse schuttersbond werd.

De KNSA telt NU circa 650 leden (schietsportverenigingen, stichtingen, schutterijen en gilden) waarbij circa 38.000 sportschutters zijn aangesloten.

De KNSA is statutair gevestigd in Amersfoort.

Het bondsbureau van de Associatie bevindt zich sinds oktober 2007 in Leusden.